Ασφαλιστές: Ληστές με γραβάτα ή Προστάτες υπερήρωες;

Πριν από μερικά χρόνια, είχα αναφερθεί στην εικόνα που έχουν κάποιοι πολίτες για εμάς, τους
ασφαλιστές. Για κάποιους είμαστε οι άγρυπνοι φρουροί της περιουσίας και της υγείας τους. Για
άλλους, είμαστε απλώς ληστές με γραβάτα. H πραγματικότητα είναι πιο σύνθετη. Είμαστε μια
κατηγορία επαγγελματιών που, δυστυχώς, κινδυνεύει να εξαφανιστεί. Σαν τα παλαιολιθικά
μαστόδοντα, αλλά χωρίς το τρίχωμα.

Μια ματιά στους αριθμούς

Ας δούμε τα δεδομένα: Σε όλη την Ελληνική επικράτεια υπάρχουν 13.000 επιχειρήσεις που
έχουν και κάποιον από τους ΚΑΔ της ασφαλιστικής διαμεσολάβησης, πράγμα που σημαίνει πως
είμαστε, δεν είμαστε 10.000 φυσικά πρόσωπα. Η μέση ηλικία των ασφαλιστών ξεπερνά τα 50 χρόνια.
Φαινόμενο ελληνικό; Δυστυχώς, όχι. Στον ανεπτυγμένο δυτικό κόσμο, η μέση ηλικία των ασφαλιστών
είναι επίσης υψηλή.

Είμαστε κάτι σαν το καλό κρασί, αλλά δυστυχώς, δεν το προτιμούν πολλοί.

Το παρελθόν και το παρόν του επαγγέλματος

Θυμάστε τις εποχές που οι εταιρίες πέταγαν χρήματα με ελικόπτερα για εκπαίδευση; Τώρα, οι
εταιρίες σκέφτονται πώς θα μας βγάλουν από τη διαδικασία ασφάλισης για να προσθέσουν τις
προμήθειές μας στα κέρδη τους. Οι περισσότεροι συνάδελφοι ασχολούνται κυρίως με την ασφάλιση
χερσαίων οχημάτων. Και γιατί αυτό; Η έλλειψη εκπαίδευσης και η έλλειψη κινήτρων παίζουν
καθοριστικό ρόλο. Άσε που είναι και πιο εύκολο να μιλάς για αυτοκίνητα. Ποιος θέλει να εξηγεί πώς
λειτουργεί η ασφάλιση ζωής στο καφενείο;

Η εκπαίδευση ως κλειδί για το μέλλον

Η έλλειψη εκπαίδευσης είναι η κύρια αιτία που οι ασφαλιστές περιορίζονται στις ασφαλίσεις
αυτοκινήτων.

Η άγνοια και οι φόβοι κρατούν πολλούς μακριά από άλλους κλάδους.

Όμως, όταν
διψάς και δεν σου προσφέρουν νερό, πρέπει να το βρεις μόνος σου. Η επένδυση σε εκπαίδευση είναι
απαραίτητη για κάθε επαγγελματία που θέλει να επιβιώσει και να αναπτυχθεί. Ας μην ξεχνάμε, η
γνώση είναι δύναμη! Ή τουλάχιστον, ένας καλός τρόπος να γεμίζεις τις βραδιές σου με κάτι άλλο
εκτός από σειρές στο Netflix.

Οι ευθύνες της πολιτείας
Οι ευθύνες της πολιτείας είναι τεράστιες. Θυμούνται τους 10.000 ψηφοφόρους μόνο στις
εκλογές. Φορολογούμαστε ως ελεύθεροι επαγγελματίες, ενώ τα παραστατικά καταβολής προμηθειών
εκδίδονται από τις εταιρίες, άρα αδύνατον να κρύψουμε τα έσοδά μας. Μήπως είναι καιρός να
αλλάξει αυτός ο τρόπος φορολόγησης; Όχι ότι έχουμε και πολλές ελπίδες, αλλά αν δεν το ζητήσουμε,
πώς θα ξέρουμε ότι θα μας αγνοήσουν;

Κοινοτικές οδηγίες και πραγματικότητα
Το κράτος ενσωματώνει κοινοτικές οδηγίες χωρίς να τις εφαρμόζει ουσιαστικά. Πόσες
υποχρεωτικές ασφαλίσεις υπάρχουν; Πόσες εφαρμόζονται; Πόσες υπουργικές αποφάσεις εκκρεμούν
για την εφαρμογή τους; Είμαστε σαν τους σερβιτόρους που δέχονται παραγγελίες για φαγητά που
δεν υπάρχει στο μενού.

Συμπέρασμα
Βρισκόμαστε σε ένα εκρηκτικό ασφαλιστικό παρόν. Είμαστε λίγοι, με μεγάλη μέση ηλικία,
χωρίς επαρκή εκπαίδευση και χωρίς αρκετά πραγματικά υποχρεωτικά προϊόντα για τον πολίτη, σε
ένα περιβάλλον εχθρικό προς εμάς μιας και οι εταιρίες θα ήθελαν πολύ να μας βγάλουν από τη μέση.
Το μέλλον δεν είναι αισιόδοξο, αλλά με τη σωστή εκπαίδευση, επένδυση και υποστήριξη από την

πολιτεία, μπορούμε να αντιστρέψουμε την τάση. Το χιούμορ και η θετική σκέψη μπορούν να
βοηθήσουν να δούμε τα πράγματα με διαφορετικό μάτι.

Άλλωστε, οι υπερήρωες δεν τα παρατάνε ποτέ!
Και ποιος ξέρει, μπορεί κάποια μέρα να έχουμε τη δική μας ταινία. Ή έστω μια σειρά στο
Netflix!